PERSHKRIMI I 1.EVENTIT (SLOVENIA)

1 DITA (Prezantimet në përputhje me programin)

Dita e parë iu kushtua prezantimeve fillestare të projektit, partnerëve, vendeve dhe lokaliteteve të tyre; ndryshimet në kulturë dhe mënyra e jetës, problemet specifike, trashëgimia, simbolet shtetërore, identitetet dhe artet e kuzhinës …

Me ndihmën e organizatës joqeveritare përkatëse, partnerët u njohën me integrimin e emigrantëve dhe Euroskepticizmin. Ata mësuan gjithashtu për rëndësinë e përdorimit të artit për të thelluar vetëdijen e personit, dhe efektet e vullnetarizmit dhe të pranimit të ndërsjellë. Kjo e fundit është një qasje për të parandaluar krizën dhe për të kapërcyer stigmatizimin e emigrantëve dhe lidhjen e tyre me jetën dhe punën e banorëve të tjerë.

Anka Kolenc, themeluese dhe udhëheqëse e Shoqatës Teatri Kolenc që është partneri kryesor i projektit Zemra e Evropës, theksoi në prezantimin e saj se:

  • Qëllimi i takimit dhe projektit tonë është promovimi i vetëdijes për dashurinë,
  • përhapja e dashurisë ndërnjerëzore, miqësia, dhembshuria, pranimi i ndërsjellë dhe mbështetja e larmisë së të tjerëve duke ruajtur identitetin e dikujt. Të gjitha këto, janë gjithashtu misioni i qendrës sonë të zemrës së Sllovenisë. Ne ndiejmë se kjo është mënyra e vetme për një jetë të qëndrueshme në planetin tonë.
  • Së bashku ne përpiqemi të krijojmë akte të përzemërta dhe fisnike, vende të virtytit, Heart Points, së pari në vendet tona, pastaj në të gjithë botën.

Eventi i projektit u mirëprit gjithashtu nga Nënkryetari i Komunës së Komunës së Litija, Lijana Lovše. Ajo deklaroi se Komuna e Litija është komuna qendrore e shtetit të Sllovenisë, fakti i së cilës është një pikë krenarie për qytetarët. Ajo u uroi të gjithëve një takim të këndshëm, dhe shumë energji të përzemërt në Komunën e Litija.

Presidenti i Shoqates Teatri Kolenc, Lovro Lah prezantoi te gjithe organizatat partnere ne Slloveni.

 

 

 

Edhe pse organizata udhëheqëse për realizimin e projektit tonë është Shoqata Teatri Kolenc, në realizimin e këtij projekti ndërthuren tre organizata: Shoqata Teatri Kolenc i jep punës sonë një bazë profesionale, shkencore; Teatri Familjar i Institutit Kolenc, ka qëllimin e tij kryesor në funksionin ekzekutiv; dhe Shoqata GEOSS është partneri kryesor slloven, duke kontribuar në temën themelore të projektit: një Pikë zemre e Sllovenisë, një shembull i praktikës së mirë që ne duam të shohim në vende dhe zona të tjera, që ka ekzistuar që nga viti 1981, d.m.th. 37 vjet.

Anka Kolenc përshkroi më hollësisht misionin themelor të Teatrit Kolenc: mësimin dhe përhapjen e vetëdijes me ndihmën e artit dhe natyrës. Ne përpiqemi të pajisim secilën mesazh me vetëdije. Një mësim i tillë mundëson njohuri të thelluara, të rafinuara me përvojë. Nocioni i kësaj qasje fshihet në një frazë të njohur: erozione pedagogjike.

Teatri Kolenc është një nga teatrot e para Sllovene që prezantoi animacione dhe pjesëmarrje të audiencës. Kjo krijon mësime gjithëpërfshirëse që njëkohësisht mësojnë dhe argëtojnë. Ne bëjmë shfaqje për fëmijë dhe për të rritur që janë interaktivë dhe emocionues të gjallë. Performancedo shfaqje ka një mesazh të përzemërt, përmes së cilës shikuesit ndeshin vlerat e jetës dhe fuqinë e qëndrimit pozitiv ndaj jetës.

Teatri Kolenc gjithashtu kryen turne teatrale rreth Komunitetit Lokal Vače me pikën qendrore GEOSS, duke simbolizuar rrënjësinë tonë në këtë zonë, dhe të gjitha më të mirat dhe më fisnikët brenda nesh. Rrugët tona të Trashëgimisë Kulturore janë ndërdisiplinore dhe kanë të bëjnë me historinë, arkeologjinë, etnologjinë, gjeologjinë, paleonologjinë, biologjinë dhe artin.

Ndërgjegjësimi për atë që jemi është gjithashtu një nga gjërat që formëson fatin tonë. Vlerat pozitive të trashëgimisë sonë kulturore, nga të cilat formojmë përvoja, rigjallërojnë vlera të tilla si: vetëdijësimi, respekti, dashuria, dhembshuria, guximi, përzemërsia, gjithçka që formon bazën e rrënjëve tona dhe të qenit slloven. Inkurajimi dhe rigjallërimi i këtyre karakteristikave në nivelin personal, kombëtar dhe ndërkombëtar është vizioni dhe misioni ynë në të ardhmen. Kjo është BAZA E TURIZMIT KULTUROR.

 Anka dhe Lovro plotësuan njëra-tjetrën në përshkrimin e veprimtarive dhe përshkrimet e marrëdhënieve me kohën dhe hapësirën në të cilën ne punojmë dhe jetojmë:

Nga të gjitha këto më sipër buron orientimi dhe qëndrimi themelor ndaj shumë prej problemeve dhe çështjeve të shoqërisë së sotme evropiane, me të cilin ne kryejmë misionin tonë teatral dhe pedagogjik.

Për shkak se ne e shohim kuptimin e përparimit dhe të mbijetesës në zhvillimin emocional, personal dhe të shëndetshëm, që reflektohet në qëndrimin tonë ndaj gjithçkaje përreth nesh, dhe jo vetëm në mbijetesë, ne besojmë se të gjithë duhet të jemi të përfshirë në mënyrë aktive në çdo problem.

Edhe nëse nuk shohim një zgjidhje në një kohë të caktuar, të gjithë duhet të jemi të përfshirë; duhet të kërkojmë vazhdimisht mirëkuptim lidhje, integrim…

Ne shohim që përfshirja e të rinjve në të gjitha aktivitetet dhe mjediset të jetë jashtëzakonisht e rëndësishme, ne përpiqemi të punësojmë sa më shumë të rinj dhe të rritur të jetë e mundur në mjedisin tonë … edhe pse shumë fusha kanë hequr dorë nga kjo tashmë.

Dëshpërimi nuk është në fjalorin e Teatrit tonë! Ne i pranojmë dhe admirojmë ata që nuk janë njësoj si ne, sepse pa to, bota jonë do të ishte statike dhe e mërzitshme.

Për 37 vitet e fundit ne kemi mësuar dashuri, në bazë të zemrës sonë, GEOSS. Nuk është e kushtëzuar. Dashuria gjithashtu nuk i di fjalët e gjykimit: më shumë, më pak, më mirë, më keq … Gjuha e saj është e thjeshtë, dhe që shkëlqen nga sytë, ngrohtësia e pafund lulëzon rreth zemrës, zgjat gojët në një buzëqeshje dhe hap krahët në një përqafim.

Secili prej nesh ka dashuri pa fund. Duhet vetëm zgjim. Të gërmojmë nga një rrëmujë modelesh negative të mendimit, frikës, kërcënimeve ushtarake dhe ekonomike, presioneve fetare dhe politike, deklaratave të luftës dhe të gjitha llojeve të tmerreve… që i përsërisim gjatë gjithë kohës dhe shkatërrojmë njeri-tjetrin.

 Zgjimi dhe vendosja për të dashur dashuri është misioni ynë. Ky është misioni i Shoqatës GEOSS dhe i Teatrit Kolenc. Ky është misioni ynë dhe projekti ynë i përhershëm në grup. Kur vërtet vendoseni rrugën e tij, nuk ka asnjë rrugëdalje.

Një anëtar i Shoqatës Humanitare SLOGA, Vera Haliti, prezantoi punën e BE-së dhe disa strategji për integrimin e emigrantëve. Ajo theksoi se, sipas Departamentit të Diasporës, integrimi i shqiptarëve në jetën e përditshme ishte më i miri në Suedi.

 Ata kanë integruar mësimet e gjuhës shqipe tashmë në sistemin shkollor fillor, dhe ata kanë edhe gjuhën shqipe me lëndët e tjera. Për t’u integruar më mirë në një shoqëri të huaj, është thelbësore që njeriu të ruajë identitetin, kulturën dhe gjuhën e tij, dhe në të njëjtën kohë të integrojë, jo të asimilojë. Për të mos ndaluar së qenuri shqiptar.

Kishte gjithashtu një debat interesant për të ardhmen e BE-së dhe rolin e vullnetarizmit.

Vullnetarizmi është gjithashtu një aktivitet i rëndësishëm në rrugën drejt mirëkuptimit, integrimit, dhembshurisë dhe pranimit. Edhe pse sot në botë është e orientuar drejt përfitimit, vullnetarizmi është akoma mjaft i pranishëm. Zonja Sonja Zidar Urbanija prezantoi vullnetarizmin në Komunitetin Lokal Vače, dhe Presidentja e Shoqatës Kulturore Lipa Vače, Znj. Elapela Cvetežar, dhe Nënkryetarja e Shoqatës së Grave dhe Vajzave Vače, znj. Tanja Mrva shtoi detajet për organizatat e tyre. Ata theksuan kënaqësinë dhe ndjenjat e përzemërta të dhembshurisë, gëzimit dhe lumturisë të krijuara nga kryerja e veprimtarive vullnetare dhe nga shoqërimi.

Mbrëmja sllovene filloi me shfaqjen e teatrit miqësor francez Mata Malam, me të cilin anëtarët e DGK u miqësuan pesë vjet më parë gjatë zbatimit të projektit të përbashkët Crow’s Flight (Vranov Let), kur kërkuam dhe gjetëm themelet për miqësi ndërkombëtare . Një prezantim poetik i teatrit Mata Malam paraqiti një lidhje të përzemërt me Teatrin Kolenc.

Teatri Familjar Kolenc prezantoi temën që Shoqata Teatri Kolence  i kushton më shumë vëmendje: Dashurisë. Gjëja kryesore në dashuri është një vendim; duke vendosur nëse doni të doni ose doni të thoni se keni të drejtë?

Kur vërtet vendosni se doni të doni dhe kujdeseni, gjëja funksionon! Ju befas kuptoni dhe kuptoni se jemi të ndryshëm … që jemi individë në faza të ndryshme të zhvillimit individual që jetojmë në kultura të ndryshme, me akuza të ndryshme shpirtërore, të gjitha janë madhështore!

Ne e përmbyllëm mbrëmjen me një këngë të mrekullueshme për dashurinë, e cila u këndua nga filmi slloven Olga Bedjanič në 60 č.

“Mos prisni pranverën, mos prisni majin,

Farë ju intereson jeshilja me bar?

Zemra nuk pret asgjë, rrah dhe rriqër, bërtet për të dashur,

Pse të presim majin? ”


Dita 2

Dita 2 ishte e dedikuar për të mësuar në lidhje me shembuj të praktikës së mirë të turizmit kulturor në Vaçe, ndërgjegjësimit të identitetit, njohjes me shembullin e një zemre ndërkombëtare në GEOSS, hartimin e një logotipi të projektit dhe identitetin e projektit, dhe një prezantim satirik të filmit të një zgjidhje e suksesshme e një problemi imigrant.

Së pari, në sheshin më shumë se 800 vjeçar në Vaçe, u njohëm me rëndësinë e trashëgimisë kulturore për secilin nga ne. Trashëgimia kulturore është pasuri materiale dhe shpirtërore që kemi trashëguar nga paraardhësit tanë. Kjo pasuri nuk është vetëm rreth nesh, por edhe brenda nesh. Ai përshkon çdo qelizë të qenies sonë.

Anka tha se kjo duhet të merret parasysh kur ndërtojmë Pika të Zemrës.

Dhe kur ndërtojmë qelizat tona të zemrës, stacionet tuaja, zemrën tuaj në çdo vend, mendoni për të. Kjo pasuri duhet të jetë gjithmonë pika jonë fillestare, kudo ku jemi. Qoftë në Francë, në Angli, apo në Itali, kudo – le të mendojmë për trashëgiminë tonë, e cila është një pjesë e nesh.

Zbavitje e çuditshme

E çuditshme, e çuditshme! I çuditshëm, i çuditshëm!

Atje pranë pusit vlon mashtrimi,

do të thotë të qeshura dhe sharje,

tani e më pas, një klithmë e befasuar!

 

Gurgullimë uji në kova dhe i krisur

krisje e çuditshme.

 Si zile që kërkon ndihmë,

kur hambari është kapur në zjarr,

i thërret pusit të lëkundur, të çuditshëm, të rrudhur.

 

 Shpejt, si toka është duke i prerë ato,

nga çdo mënyrë që po nxitojnë gratë e fermave,

të flakërojnë lajmet mes vete

nën ruse të një kovë uji.

 

 “Por unë thashë, që ajo tha …”

“Sot ai bërtiti sikur ishte i çmendur …”

“Duket sikur do të shkojë larg …”

“Dhe wham! Ajo e goditi atë!

 Të gjithë, të gjithë më pak porositë!

 

Gjuha, gjesti, maja dinake –

një kaos i vërtetë si Babeli!

Dhe në të gjitha: i çuditshëm, i çuditshëm, i lagur!

Kulmet janë errësuar:

kambanoja u tërhoq nga tetë.

 

Gratë e grave kanë thashetheme të mbushura

dhe u përplas midis shtëpive.

Në muzg ka vetëm një thirrje të butë:

“Unë gati do ta kisha harruar ujin!”

Dhe një i vetmuar: i çuditshëm 


Pas prezantimit të thashethemeve të fshatit Menart, ne gjithashtu pamë kishën e Shën Andrew dhe varret e qelqit të Pashkëve nga 1864. Imazhet janë bërë prej qelqi me shumë ngjyra, tokë në kënde të ndryshme. Xhami është ngjitur në një bazë të errët, në mënyrë që kryevepra të shkëlqejë me gjithë bukurinë e saj kur ndizni dritat.

Tjetra ishte një turne në Alea e Krijimtarisë i krijuar në fund të viteve tetëdhjetë dhe në fillim të viteve nëntëdhjetë, kur Shoqata GEOSS organizoi art krijues dhe tërheqje skulpturale. Të gjitha memorialet mbajnë mesazhe që kanë të bëjnë me kulturën tonë, të jetuarit, mënyrën e të jetuarit, historinë, mënyrën e të menduarit dhe karakterin që u formua prej tij.

Ne gjithashtu pamë një kopje të zmadhuar 5x të Situla të Vače, e cila është gjetja më e vlefshme arkeologjike në Slloveni. Skenat që janë gdhendur në të janë një dëshmi e mënyrës së lashtë të jetës. Situla është aq e rëndësishme për vendin slloven, sa që në të gjitha dokumentet ka pjesë të imazheve nga situla.

Më tej u bë një vizitë në një fermë organike në Slivna, ku zonja Barbara Vrtačnik prezantoi çdo ditë produktet e ndryshme që u duhen amvisave, që janë vepra e familjes Vrtačnik. Ne gjithashtu vëzhguam procesin e bërjes së anijeve qeramike dhe produkteve të tjera.

Përmes përvojës interaktive të Fshatit Etnologjik të Slivna, ne u përpoqëm të afroheshim në vetëdijen më të mirë të identitetit tonë. Fshati Etnologjik i Slivna është në një farë mënyre një simbol i vetë-mjaftueshmërisë historike Sllovene. Sllovenia ka një peizazh mjaft malor ku njerëzit nuk do të mbijetojnë nëse mënyra e jetesës dhe ekonomia e tyre nuk do të ishin të vetë-mjaftueshme. Paraardhësit tanë prodhuan dhe bënë gjithçka që u nevojitej për të mbijetuar: nga ushqimi në veshje, si dhe shtëpitë e tyre modeste – ata e ndërtuan dhe mirëmbajtën vetë. Antropologët besojnë se kjo është një trashëgimi për të cilën duhet të jemi të vetëdijshëm për ta zhvilluar atë plotësisht.

Në një web që ishte llogaritur si centroid i Sllovenisë, ne kemi provuar një prezantim teatral të GEOSS dhe cilësitë e tij simbolike – si një shembull i një Pike zemre për miqësi, për paqe dhe për pranim dhe mirëkuptim të ndërsjellë në një nivel personal, kombëtar dhe ndërkombëtar .

Jetë e gjatë për të gjithë kombet

të cilët dëshirojnë të presin ditën

Kur kudo ku arrihet dielli

Grindja do të dëbohej, larg.

Kush dëshiron të shohë

bashkatdhetarët të gjithë falas

Tokësorët e kufirit jo djajtë, por fqinjët qofshin!

Kjo u pasua nga një reflektim i përvojave dhe një punëtori për të krijuar një logo të përbashkët, që synon të pasqyrojë integrimin e të gjitha diversiteteve tona me dashuri të përbashkët dhe një ide. Në punëtori, ne vendosëm disa sugjerime shumë të mira në bord dhe zgjodhëm një bazë të përbashkët, të cilës do t’i shtonim propozimet tona për takime të mëtejshme.

Ne e përfunduam ditën me shfaqjen e filmit “Këtu vjen Jemima”, i ndjekur nga një diskutim i udhëhequr për migracionin dhe ndikimin e artit në mënyrën e të menduarit të njerëzve. Arti – veçanërisht muzika, teatri, filmi – me energjinë e tij të gjallë, stimulon përvojën, në bazë të së cilës problemet mund të jenë më të lehta për t’u sjellë në vetëdije, për t’u perceptuar dhe bazuar në këtë, ne mund të veprojmë në mënyrë aktive në jetë.

Filmi “Këtu vjen Jemima” është një satirë filmi, i lëvizshëm dhe edukativ për të rinjtë dhe të rriturit, me një temë qendrore të imigracionit, dhe është realizuar në prodhimin e Shoqatës Teatri Kolenc, financuar nga EACEA, Europe for Citizens. Filmi është për një vajzë emigrante të quajtur Jemima, e cila erdhi në Slloveni nga Siria disa vjet më parë me nënën e saj. Ajo sigurisht që do të preferonte të qëndronte në shtëpi, ku ndihej e sigurt dhe e dashur në mjedisin e saj, ku shëtiste në mësimet e baletit, ku studionte, dhe argëtohej me bashkëmoshatarët e saj… Por jeta vendosi prova të ndryshme para saj … Eksperienca si ata munden, me udhëheqës të mundshëm të paskrupullt, vendime të pashpirt, kapitalizëm pa përson, keqkuptime, injorancë ndaj kulturave dhe mënyrave të tjera të jetës, kufijve dhe rrethojave, të vendosur përpara secilit prej nesh.

Pas darkës, anëtarët e organizatave partnere mbështetën gjithashtu Stefano Delia, një anëtar i organizatës italiane partnere, i cili përgatiti projektin Faces of Europe, i cili kontribuoi me vlerë shtesë për projektin Zemra e Evropës, duke fotografuar pjesëmarrësit.


DITA 3

Në ditën e tretë, pjesëmarrësit mësuan se një kujtim pozitiv i përzemërsisë dhe simpatisë që ishte e mundur edhe në rrethanat më të tmerrshme, siç është Lufta e Dytë Botërore. Këtu kemi në mendje, mbi të gjitha, kujtesën e veprimeve pozitive të njerëzve, të cilët gjatë kësaj periudhe, në mënyrë jo-egoiste ndihmuan njëri-tjetrin në maksimumin e aftësisë së tyre.

Po kështu, vullnetarizmi gjithashtu, përmes praktikës pozitive, mund të punojë për të kapërcyer stigmën dhe përhapur veprime pozitive njerëzore dhe paqe.

Mësuam se në të ardhmen duam të jetojmë në Bashkimin Evropian që do të mbështesë diversitetin si vlerë, pa të cilën nuk ka kulturë të përbashkët evropiane. Ky është gurthemeli i pjesëmarrjes demokratike civile për qytetarinë aktive të Evropës.

Ne diskutuam gjithashtu se si të planifikojmë dhe promovojmë Pikat e Zemrës në vendet partnere, dhe cila është mënyra për një marrëdhënie pozitive ndërpersonale përmes një qasjeje teatrale.

Pasi diskutuam pikat fillestare të kornizës për zbatimin e projektit për secilin partner të secilit vend, ne gjithashtu morëm një autobus për të parë trashëgiminë kulturore dhe natyrore të zonës më të gjerë të GEOSS. Vizituam Litinë, Minierën e Sitarjevecit dhe Kalanë e Ljubljanës.

Para se të shkonim rrugët tona të ndara, shijuam një piknik të këndshëm në një livadh me diell prapa Kalasë së Ljubljanës me shijet e ëmbla sllovene, të cilat ishin përgatitur vullnetarisht dhe me dashuri nga anëtarët e Shoqatës së Grave dhe Vajzave Vače.

Biseduam për lidhjen e përzemërt dhe detyrat e projektit, të cilat mund të duket se ende janë të paqarta dhe të pa realizueshme, por ato janë aq tërheqëse dhe fisnike sa që mezi mund të presim zbatimin e tyre gradual, dhe për takimin në ngjarjen e 2-të në Larissa, Greqi.